Spiral Effect / Τhe Method
The Spiral Effect is a method I developed and use in drama education, in self-improvement workshops and in therapy. It is based on the concept of co-existing, which is dominant in Ancient Tragedy Theatre. I named it after the spiral symbol that is dear to me.
The need to create a method emerged from the challenges I met, when I tried to approach the performance of Greek tragedy. The difficulties in the decoding of this complex dramatic genre became an inspiration, and a set of questions, looking for answers, gradually appeared. What is the need for the individual to distinguish himself from a group and how does this need emerge? How much mastery of her craft must an actor/human being have, in order to belong, actively, to a team and, at the same time, to acquire the tools that will make them stand out from that team? How does the collective unconscious react to a decisive event on stage? How does the BODY of the group react? How, finally does this release of energy lead to the redemption for both the system and the protagonist? What are the dynamics offered by the convention of the ritual and how does it empower, while offering protection, the members of the team, at both a collective and an individual level?
My co-operation with artists from all over the world led me to invent a non-verbal communication practice. Through peripheral vision, the group creates a safety net, which provides the ideal environment for stage co-existence, independently of any linguistic convention. The combination of an open vision (soft focus) and the in-depth analysis of poetic texts (always with strong and present bodies as the carriers) makes up the Spiral method, which contributes to personal development and co-existence. The results have a spectacular uniqueness, as the method is always reproduced in relation to the group with which I am working. Every team has its own story, asking to come to life; its own voice that expects to be heard. And I make sure to be actively present, in order to affect this synthesis.
Περιφερειακή Όραση και το Φαινόμενο της Σπείρας / Η μέθοδος
Το Φαινόμενο της Σπείρας είναι η μέθοδος που έχω αναπτύξει και εφαρμόζω στη θεατρική εκπαίδευση, στα εργαστήρια προσωπικής ανάπτυξης και στη θεραπεία. Βασίζεται στην έννοια του συν-υπάρχειν, που κυριαρχεί στον χορό της αρχαίας τραγωδίας, και πήρε το όνομά της από το σύμβολο της σπείρας. Αυτό το περίπλοκο αλλά πανίσχυρο σύμβολο που συναντάμε σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.
Η ανάγκη δημιουργίας της μεθόδου προέκυψε από τις προκλήσεις που συνάντησα όταν προσπάθησα να προσεγγίσω ερμηνευτικά την αρχαία ελληνική τραγωδία. Οι δυσκολίες στην αποκρυπτογράφηση αυτού του σύνθετου θεατρικού είδους έγιναν η έμπνευσή μου και ερωτήματα που ζητούσαν απάντηση άρχισαν να ξεπροβάλλουν: Ποια είναι η ανάγκη να ξεχωρίσει ένα άτομο από ένα σύνολο και πώς προκύπτει αυτή η ανάγκη. Πόση δεξιοτεχνία χρειάζεται ένας ηθοποιός/άνθρωπος για να ανήκει ενεργητικά σε μια ομάδα και παράλληλα να αποκτάει τα εργαλεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει από αυτήν. Πώς το συλλογικό ασυνείδητο αντιδρά σε ένα καθοριστικό σκηνικό γεγονός. Πώς αντιδρά ΤΟ ΣΩΜΑ του συνόλου. Πώς, τελικά, λυτρώνεται ένα σύστημα αλλά και ο πρωταγωνιστής από αυτή την αποδέσμευση ενέργειας. Τι δυναμικές παρέχει η σύμβαση της τελετουργίας και πώς ενδυναμώνει προστατεύοντας τα μέλη της ομάδας σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο.
Η ανάγκη δημιουργίας της μεθόδου προέκυψε από τις προκλήσεις που συνάντησα όταν προσπάθησα να προσεγγίσω ερμηνευτικά την αρχαία ελληνική τραγωδία. Οι δυσκολίες στην αποκρυπτογράφηση αυτού του σύνθετου θεατρικού είδους έγιναν η έμπνευσή μου και ερωτήματα που ζητούσαν απάντηση άρχισαν να ξεπροβάλλουν: Ποια είναι η ανάγκη να ξεχωρίσει ένα άτομο από ένα σύνολο και πώς προκύπτει αυτή η ανάγκη. Πόση δεξιοτεχνία χρειάζεται ένας ηθοποιός/άνθρωπος για να ανήκει ενεργητικά σε μια ομάδα και παράλληλα να αποκτάει τα εργαλεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει από αυτήν. Πώς το συλλογικό ασυνείδητο αντιδρά σε ένα καθοριστικό σκηνικό γεγονός. Πώς αντιδρά ΤΟ ΣΩΜΑ του συνόλου. Πώς, τελικά, λυτρώνεται ένα σύστημα αλλά και ο πρωταγωνιστής από αυτή την αποδέσμευση ενέργειας. Τι δυναμικές παρέχει η σύμβαση της τελετουργίας και πώς ενδυναμώνει προστατεύοντας τα μέλη της ομάδας σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο.
Η συνεργασία με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο με οδήγησε να εφεύρω και μια μη λεκτική πρακτική επικοινωνίας. Μέσω της περιφερειακής όρασης, το σύνολο δημιουργεί ένα δίχτυ ασφαλείας που παρέχει το ιδανικό περιβάλλον για σκηνική συμβίωση ανεξαρτήτως γλωσσικής σύμβασης. Ο συνδυασμός της ανοιχτής όρασης και της εκ βαθέων ανάλυσης των ποιητικών κειμένων, πάντα με φορείς δυνατά και παρόντα σώματα, συνιστά τη μέθοδο της Σπείρας, που συμβάλλει στην προσωπική ανάπτυξη και στη συνύπαρξη. Τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικής μοναδικότητας, καθώς η μέθοδος αναπαράγεται πάντα σε σχέση με το σύνολο με το οποίο συνεργάζομαι. Κάθε ομάδα έχει τη δική της ιστορία που ζητάει να ζωντανέψει, τη δική της φωνή που περιμένει να ακουστεί. Κι εγώ φροντίζω να είμαι ενεργητικά παρούσα για να κάνω τη σύνθεση.
The Future
Creating an artistic community
Creating an artistic community
The future is the present. It’s every class I give, every person I meet, and every actor I encourage. It’s in every story I hear and try to translate into theatre, in every untold dream I listen and help someone live it. My future is my extended present and includes all my students and colleagues. Everything unfolds while I witness the development of the community. My artistic family, that lies around the world, speaks different languages and yet communicates in one: The language of theater and movement. An artistic community that shares the same scenic secrets. That’s the future.
Το μέλλον
Δημιουργία καλλιτεχνικής κοινότητας
Δημιουργία καλλιτεχνικής κοινότητας
Το μέλλον είναι το παρόν και βρίσκεται στo κάθε μάθημα που δίνω, στο κάθε άτομο που συναντώ και στον κάθε ηθοποιό που εμψυχώνω. Σε κάθε ιστορία που ανακαλύπτω και προσπαθώ να την κάνω θέατρο. Σε κάθε ανείπωτο όνειρο που ακούω και βοηθάω κάποιον να το ζήσει. Το μέλλον μου είναι το διεσταλμένο παρόν μου και περιλαμβάνει όλους τους μαθητές και τους συναδέλφους μου. Όλα ξεδιπλώνονται ενώ παρακολουθώ την ανάπτυξη της κοινότητας. Η καλλιτεχνική μου οικογένεια, που βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, μιλάει διαφορετικές γλώσσες αλλά επικοινωνεί σε μία: τη γλώσσα του θεάτρου και της κίνησης. Μια καλλιτεχνική κοινότητα που μοιράζεται τα ίδια σκηνικά μυστικά. Αυτό είναι το μέλλον.
