Η μέθοδος
Περιφερειακή Όραση και το Φαινόμενο της Σπείρας
Περιφερειακή Όραση και το Φαινόμενο της Σπείρας
Το Φαινόμενο της Σπείρας είναι η μέθοδος που έχω αναπτύξει και εφαρμόζω στη θεατρική εκπαίδευση, στα εργαστήρια προσωπικής ανάπτυξης και στη θεραπεία. Βασίζεται στην έννοια του συν-υπάρχειν, που κυριαρχεί στον χορό της αρχαίας τραγωδίας, και πήρε το όνομά της από το σύμβολο της σπείρας. Αυτό το περίπλοκο αλλά πανίσχυρο σύμβολο που συναντάμε σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.
Η ανάγκη δημιουργίας της μεθόδου προέκυψε από τις προκλήσεις που συνάντησα όταν προσπάθησα να προσεγγίσω ερμηνευτικά την αρχαία ελληνική τραγωδία. Οι δυσκολίες στην αποκρυπτογράφηση αυτού του σύνθετου θεατρικού είδους έγιναν η έμπνευσή μου και ερωτήματα που ζητούσαν απάντηση άρχισαν να ξεπροβάλλουν: Ποια είναι η ανάγκη να ξεχωρίσει ένα άτομο από ένα σύνολο και πώς προκύπτει αυτή η ανάγκη. Πόση δεξιοτεχνία χρειάζεται ένας ηθοποιός/άνθρωπος για να ανήκει ενεργητικά σε μια ομάδα και παράλληλα να αποκτάει τα εργαλεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει από αυτήν. Πώς το συλλογικό ασυνείδητο αντιδρά σε ένα καθοριστικό σκηνικό γεγονός. Πώς αντιδρά ΤΟ ΣΩΜΑ του συνόλου. Πώς, τελικά, λυτρώνεται ένα σύστημα αλλά και ο πρωταγωνιστής από αυτή την αποδέσμευση ενέργειας. Τι δυναμικές παρέχει η σύμβαση της τελετουργίας και πώς ενδυναμώνει προστατεύοντας τα μέλη της ομάδας σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο.
Η συνεργασία με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο με οδήγησε να εφεύρω και μια μη λεκτική πρακτική επικοινωνίας. Μέσω της περιφερειακής όρασης, το σύνολο δημιουργεί ένα δίχτυ ασφαλείας που παρέχει το ιδανικό περιβάλλον για σκηνική συμβίωση ανεξαρτήτως γλωσσικής σύμβασης. Ο συνδυασμός της ανοιχτής όρασης και της εκ βαθέων ανάλυσης των ποιητικών κειμένων, πάντα με φορείς δυνατά και παρόντα σώματα, συνιστά τη μέθοδο της Σπείρας, που συμβάλλει στην προσωπική ανάπτυξη και στη συνύπαρξη. Τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικής μοναδικότητας, καθώς η μέθοδος αναπαράγεται πάντα σε σχέση με το σύνολο με το οποίο συνεργάζομαι. Κάθε ομάδα έχει τη δική της ιστορία που ζητάει να ζωντανέψει, τη δική της φωνή που περιμένει να ακουστεί. Κι εγώ φροντίζω να είμαι ενεργητικά παρούσα για να κάνω τη σύνθεση.
The Method
Peripheral Vision and the Spiral Effect
Peripheral Vision and the Spiral Effect
The “Spiral Effect” is a method I've created, that applies to theatre education, self-development workshops and personal therapy, and is based on the theory of the Greek chorus. The challenges that arose when trying to interpret ancient Greek tragedies (acting and directing conventions, philosophical issues, aesthetics and musicality) became my inspiration, and since my core is movement based, I started creating this method in order to decode the pattern of co-existing on stage. How do we emerge strong and active through a group of people? How much do we understand the responsibility of belonging in an ensemble? How do we enforce our personal identity and shine inside and outside of a group?
The belief that knowing how to coexist is crucial, gave me strength to continue the research. Working with people around the world inspired me to develop a non verbal communication practice. Through Peripheral Vision the ensemble creates a net of safety which provides the ideal surrounding for any theater piece to emerge. This method, that combines the personal development and the capacity to fully connect with others, has an amazing effect of uniqueness since it’s recreated always, depending on each ensemble I am working with. Each group has its own history to be made, its own voice to be heard. And I am always present to do the weaving.
Το μέλλον
Δημιουργία καλλιτεχνικής κοινότητας
Δημιουργία καλλιτεχνικής κοινότητας
Το μέλλον είναι το παρόν και βρίσκεται στo κάθε μάθημα που δίνω, στο κάθε άτομο που συναντώ και στον κάθε ηθοποιό που εμψυχώνω. Σε κάθε ιστορία που ανακαλύπτω και προσπαθώ να την κάνω θέατρο. Σε κάθε ανείπωτο όνειρο που ακούω και βοηθάω κάποιον να το ζήσει. Το μέλλον μου είναι το διεσταλμένο παρόν μου και περιλαμβάνει όλους τους μαθητές και τους συναδέλφους μου. Όλα ξεδιπλώνονται ενώ παρακολουθώ την ανάπτυξη της κοινότητας. Η καλλιτεχνική μου οικογένεια, που βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, μιλάει διαφορετικές γλώσσες αλλά επικοινωνεί σε μία: τη γλώσσα του θεάτρου και της κίνησης. Μια καλλιτεχνική κοινότητα που μοιράζεται τα ίδια σκηνικά μυστικά. Αυτό είναι το μέλλον.
The Future
Creating an artistic community
Creating an artistic community
The future is the present. It’s every class I give, every person I meet, and every actor I encourage. It’s in every story I hear and try to translate into theatre, in every untold dream I listen and help someone live it. My future is my extended present and includes all my students and colleagues. Everything unfolds while I witness the development of the community. My artistic family, that lies around the world, speaks different languages and yet communicates in one: The language of theater and movement. An artistic community that shares the same scenic secrets. That’s the future.
