Μια παράσταση work in progress εμπνευσμένη από τα απομνημονεύματα του Henri Désiré Landru και το ημερολόγιο της Αγίας Perpetua. Η παράσταση πραγματεύεται το μαρτύριο της ύπαρξης και της πίστης στην σχέση του θηλυκού με το αρσενικό. Τις θυσίες και τις μάχες που λαμβάνουν χώρα μέσα στον άνθρωπο όταν καλείται να αντιμετωπίσει αυτό που θεωρεί αντίπαλο. Υπάρχει το αέναο δράμα; Πόσα τέρατα κρύβει το σπίτι μας; Με πόσα πρόσωπα εμφανίζεται ο Διάβολος; Πόσο γελοίος μπορείς να γίνεις για να υπερασπιστείς τα όνειρά σου; Θα χάσεις τον εαυτό σου άμα βρεις τον σύντροφό σου; Ποιο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που μπορεί κάποιος να νομίζει πως είναι μόνος; Για πόσο μπορεί ο άνθρωπος να αρνείται τα πάθη του; Τι θα γίνει άμα διαλυθεί η μαγεία; Η παράσταση Drama Perpetua δεν απαντά σε αυτές τις ερωτήσεις. Τις θέτει. Όπως τόσες και τόσες παραστάσεις πριν από αυτήν και άλλες τόσες μετά από αυτήν.
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Γιώργος Φριντζήλας / Βοηθός Δημιουργίας: Γεωργία Τσαγκαράκη
Σχεδιασμός φωτισμού και Βίντεο : Μαρία Αθανασοπούλου Κίνηση: Κική Μπάκα Φωτογραφίες: Μάρθα Φριντζήλα, Ρου Ζανού
Παίζουν: Γεωργία Τσαγκαράκη, Γιώργος Φριντζήλας, Μιχάλης Πανάδης
DRAMA PERPETUA
A work in progress inspired by the memoirs of Henri Désiré Landru and the diary of Saint Perpetua. The play deals with the martyrdom of existence and belief in the relationship between the female and the male. The sacrifices and battles that take place within man and woman when he/she is called to face what he/she considers an adversary. Is there eternal drama? How many monsters does our house hide? How many faces does the Devil appear with? How ridiculous can we become to defend our dreams? Will you lose yourself if you find your partner? What is the longest period one can last of being alone? For how long can someone deny his passions? What will happen if the magic dissolves? Drama Perpetua does not answer these questions. It sets them. Like so many performances before this one and so many others after it.
Conception - Direction: George Frinzilas / Assistant creator:Georgia Tsangaraki
Lighting design and Video: Maria Athanasopoulou /Movemenet: Kiki Bacca / Photos: Martha Frinzila, Rou Zanou
Cast: Georgia Tsangaraki, George Frinzilas, Mihalis Panadis
Μια παράσταση για το «ιερό» και το «βέβηλο» που κρύβεται στην ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου, εμπνευσμένη από τα απομνημονεύματα του Henri Désiré Landru και το ημερολόγιο της Αγίας Perpetua.
Ο Henri Désiré Landru ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος που έζησε στο Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα και καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί αποπλάνησε και σκότωσε 12 γαλλίδες. Έπεσε στα χέρια της δικαιοσύνης χάρη στην καταγγελία μια κοπέλας που ξέφυγε από τον πολιορκητικό του κλοιό. Το τεκμήριο όμως που τον οδήγησε στην θανατική ποινή ήταν το χειρόγραφο ημερολόγιο που βρέθηκε στη βίλα του στο Καμπαί και στο οποίο κατέγραφε με μεγάλη λεπτομέρεια την πρώτη δολοφονική του πράξη. Το ημερολόγιο της Αγίας Perpetua είναι η καταγραφή των τελευταίων ημερών της 23άχρονης μάρτυρος που έζησε στην Καρθαγένη το 203 μ.Χ. Στο κείμενο που είναι γραμμένο σε απλή και άμεση γλώσσα συμπυκνώνεται όλη η μεταφυσική εμπειρία του πρώιμου χριστιανισμού, μέσα από τα μάτια της φυλακισμένης γυναίκας λίγο πριν το θάνατό της στην ρωμαϊκή αρένα. Απελευθερώνοντας τις μαρτυρίες αυτών των δύο προσώπων επί σκηνής, η παράσταση διερευνά τις περιοχές της ανθρώπινης ψυχής που ξεφεύγουν από τον έλεγχο της λογικής και βυθίζονται στον κόσμο του ενστίκτου. Ο σύγχρονος άνθρωπος, ερήμην του, κουβαλά στο σώμα του ύλη πολύ παλιότερη απ’ αυτόν: ένστικτα, ορμέφυτα, όνειρα, θεϊκή ουσία, σκοτάδι και φως. Το αστικό περιβάλλον, απομονώνει τον άνθρωπο από τον φυσικό του χώρο, εγκλωβίζοντας τον σ’ ένα κατασκευασμένο τοπίο (διαμέρισμα) που παραμορφώνει τα πρωτογενή του ένστικτα. Τα διαμερίσματα γίνονται θέατρα μικρών ή και μεγαλύτερων δραμάτων, χώροι καθημερινών δολοφονιών, ερώτων, δημιουργίας και καταστροφής. Δράματα για τα οποία συχνά δεν μαθαίνουμε τίποτα, που όμως υπάρχουν και διαμορφώνουν το πραγματικό αστικό μας τοπίο.
Άξονας της μελέτης μας, η επικοινωνία των ηθοποιών με τα κείμενα, η επικοινωνία των ηθοποιών με τον εκάστοτε χώρο που παρουσιάζεται, λαμβάνει χώρα η παράσταση, η επικοινωνία των ηθοποιών μεταξύ τους και με τους θεατές. Μια θεατρική πραγματικότητα ευέλικτη, που μπορεί να ταξιδέψει μέσα στην σύγχρονη Αθήνα και στην επαρχία και να στεγαστεί εφήμερα σε χώρους που δεν είναι απαραίτητα θεατρικοί με τη στενή έννοια του όρου, αλλά χώροι ανθρώπινοι αφού δημιουργήθηκαν και εγκαταλείφθηκαν από αυτούς. Εγκατελειμένα λόγω κρίσης καταστήματα, σε ιδρύματα όπως Κ.Α.Π.Η ,φυλακές κ.α .,σε αυλές σπιτιών, ταράτσες, γκαλερί ,γκαράζ, σε θέατρα και σε οποιοδήποτε χώρο μπορεί να κατοικηθεί από ανθρώπους και να επαναπροσδιοριστεί από την κινητοποίηση του ανθρώπινου πνεύματος.
