IN BETWEEN | ένας διθύραμβος

In Between_a dithyramb

We started working on the material after the first Covid lockdown (May ‘20), in the format of a workshop on Euripides’ The Bacchae. We worked for 2 months until the summer – in an estate in the Athens suburb of Chalandri – and then for another 2 months, until the second lockdown. The team was now larger, there was a need to explore the material further, so we continued working on-line for a further 5 months. This led to the “Cycle of Dionysos”, a performance presented in the Estate in the summer of ‘21. Τhis was the performance that I had to adapt for an indoor venue, with modifications in the casting, costumes and lighting.

More specifically, during this stage of the development of the performance, we did a lot of work on understanding the text, and its possible relation to today. Through a series of extensive readings and exercises using symbols and narratives, the actors built a rapport with the text and a common area was established in the Dramaturgy: The Bacchae as Rite of Passage – as these rites are defined by the anthropologist Arnold Van Gennep. In this stage, the individual has detached himself from the family, and before becoming a member of society, he is suspended over an abyss of insecurity. All data have moved, all constants are out of place. He experiences the existential loneliness away from the womb of the mother (family), but before his incorporation in the womb of the father (society). During this suspension we meet Pentheus, who through the ritual of In Between_A dithyramb comes in contact with his individual existence. He clashes with all elements of his unconscious, he finds himself in the desert of his own planet, and is born, after dying, torn to pieces, and is put together again as a Self. The play, the parts, and the wider convention of the activity, serve this internal pursuit, until the catharsis of the hero. Tools of the unconscious represent the internal conflicts and illuminate the polyphony residing within Pentheus. Within every Pentheus.

In my dramaturgical and directing process, after the collective requirement emerges in each specific case, I observe and dig deeper, as much as is needed at that moment, in order to uncover the potential connection of the individual with the part. I sense the dynamics of the team and assign the parts to those who are “ready” to play them. Then follows the process of the development of the individual/actor through the part. A process of constant evolution, which is necessary in the stage work, as it transforms the end result. A play that breathes along with the actors and the audience.

Musically, my research on the choral parts of the Bacchae began in 2017, when I first presented a version in Chile, and I decided to set the choral parts to rhythm. In the latest version of In Between the choral parts are set on the same rhythmical pattern. Similarly, since that time, I have also been working on the melody motifs, based on traditional lullabies and songs of the diaspora, as well as the rhythmical patterns from the Anastenaria rituals of Northern Greece. This has been the inspiration for an educational form that I developed, in order to approach the concept of ecstasy on stage. The repeated rhythm, and its embodiment, has “created” this form of communication (TA-TIKI-TA), which – at least in the countries where I teach – but also here in Greece, during this set of workshops and the performance, has proved its functionality. It is non-verbal, and is based on rhythm and the body.

Yet another choice of In Between was to use electronic music (atmospheric ambient, Trance, Dubstep etc). I considered that this would serve as a bridge of communication with today and would facilitate the rhythmical performance of the choral parts, as they were written. Because it is important that the text should get heard and travel to the audience. After all, I am a child of the 90s and the ecstatic convention that this music suggested, when it was first introduced, is imprinted inside me. I had the good luck to meet a young, talented musician, Stephanos Giakoumakis, with whom we worked intensively (since the on-line rehearsal stage), in order to produce an organic outcome. With his live presence on stage he creates and he is in dialogue with the actors and the play, and we have yet an other authentic ritual convention. Among traditional pieces, we have incorporated a lullaby from Thrace (Έλα ύπνε – Come, Oh Sleep). During rehearsals it was adapted and it found its space. Similarly, for the

rhythmical motif from the Anastenaria – used in two choral parts – which “determines” informally the energy of the development of the action

“ In Between _A Dithyramb"

An adaptation of Euripides' Bacchae.

First presentation, Bios February 2022.

Ten actors and a musician collaborate live on stage under the ritualistic convention of ceremonial theatre. The live electronic music, gives the rhythm for the progress of the myth to develop and invites and on stage "the god who vibrates". Approaching Bacchae as a heartfelt passage to Adulthood for Pentheus, the actors lead the audience into the difficult -In Between-, an electrifying transitional stage based on the intermediate phase of the Rites of Passage. (detachment-transition-integration).

Adaptation, Direction, movement: Georgia Tsangaraki

Music composition and live performance: Stefanos Giakoumakis

Lighting design: Haris Germanidis

Costumes: Francesco Infante

Assistant director: Maria Potsi

Photos - trailer: Haris Germanidis

Organization - production: Elpiniki Marapidi, Meropi Papastergiou, Dimitris Skourtis

Cast: Athena Velimbasaki, Konstantina Vlachou, Eleni Georgiou, Eleftheria Loupasaki, Elpiniki Marapidi, Meropi Papastergiou, Dimitris Skourtis, Minas Spanakis, Georgia Tsagaraki, Sampson Fytros

«Η πόλη αυτή να μας δει. Να μας ακούσει.»

Ο Διόνυσος και οι ακόλουθοί του - οι Βάκχες του - έρχονται στην κεντρική σκηνή του Bios σε μια σκηνική τελετουργία σε διασκευή και σκηνοθεσία της Γεωργίας Τσαγκαράκη.

Δέκα ηθοποιοί και ένας μουσικός συμπράττουν ζωντανά επί σκηνής και με όχημα το τελετουργικό θέατρο συνθέτουν ένα μυητικό δρώμενο. Η ζωντανή ηλεκτρονική μουσική, εμπνευσμένη από τα εκστατικά αναστενάρια δίνει τον ρυθμό ώστε να αναδυθούν τα πρόσωπα του μύθου και να καλέσουν επί σκηνής “τον θεό που δονεί και δονείται”.

Προσεγγίζοντας τις Βάκχες ως μια βίαιη διαβατήρια τελετή ενηλικίωσης του Πενθέα, οι ηθοποιοί παρασύρουν τους θεατές στο δύσκολο -In Between-, ένα ηλεκτρισμένο μεταβατικό στάδιο βασισμένο στην ενδιάμεση φάση των Διαβατήριων τελετών (αποκόλληση-μετάβαση-ενσωμάτωση). Εκεί θα συναντηθούν μετέωροι σε έναν κοινό τόπο, όπου μέσω της τελετουργίας -διθύραμβος- θα οδηγηθούν στη μεταμόρφωση, τον “θάνατο” και τελικά στην αποδοχή της ταυτότητας.

In Between_ ένας Διθύραμβος

Το υλικό ξεκίνησε να δουλεύεται μετά την πρώτη καραντίνα (Μάιος ’20) σε μορφή εργαστηρίου πάνω στις Βάκχες. Δουλέψαμε 2 μήνες μέχρι το καλοκαίρι- σε ένα κτήμα στο Χαλάνδρι- και μετά άλλους 2 μήνες ώσπου μπήκαμε σε 2η καραντίνα. Η ομάδα είχε διευρυνθεί, υπήρχε ανάγκη και συνεχίσαμε 5 μήνες διαδικτυακά. Εκεί βγήκε ο «Ο Κύκλος του Διονύσου» , μια παράσταση που έγινε στο κτήμα το καλοκαίρι του ’21. Αυτήν την δουλειά προσάρμοσα σε κλειστό χώρο, με κάποιες αλλαγές στην διανομή , στα κοστούμια και στον φωτισμό. Συγκεκριμένα σε αυτήν την φάση δημιουργίας της παράστασης, δουλέψαμε πολύ στην κατανόηση του κειμένου και την πιθανή σχέση του με το σήμερα. Μέσα από αναλυτικές αναγνώσεις και ασκήσεις με σύμβολα και αφηγήματα, οι ηθοποιοί συνδέθηκαν με το έργο και αναπτύχθηκε μια κοινή περιοχή στην Δραματουργία: Οι Βάκχες ως Διαβατήρια Τελετή ενηλικίωσης των ρόλων και των τελεστών. Ο τίτλος στο πρώτο του σκέλος - In Between- είναι εμπνευσμένος από την ενδιάμεση μεταβατική φάση των Διαβατήριων τελετών όπως τις ορίζει ο Γερμανός ανθρωπολόγος Arnold Van Gennep. Σε αυτή τη φάση το άτομο αφού έχει αποκολληθεί από την οικογένεια και λίγο πριν ενταχθεί στην κοινωνία, αιωρείται σε μια άβυσσο ανασφάλειας . Όλα τα δεδομένα έχουν μετακινηθεί, όλες οι σταθερές έχουν μετατοπιστεί. Βιώνει την αγωνία της υπαρξιακής μοναξιάς έξω από την μήτρα της μητέρας (οικογένεια) αλλά και πριν την ένταξη στην μήτρα του πατέρα( κοινωνία). Σε αυτήν την

αιώρηση συναντάμε τον Πενθέα που μέσα από την τελετουργία του - Ένας Διθύραμβος- έρχεται σε επαφή με την ατομική του ύπαρξη . Συγκρούεται με όλα τα στοιχεία του υποσυνειδήτου , βρίσκεται στην έρημο του πλανήτη του κι αφού γεννηθεί πεθαίνοντας διαμελιζόμενος, ξανασυναρμολογείται ως Εαυτός. Το έργο, οι ρόλοι , και η ευρύτερη σύμβαση του δρώμενου υπηρετούν αυτήν την εσωτερική καταδίωξη έως την κάθαρση του ήρωα. Εργαλεία του υποσυνείδητου αναπαριστούν τις εσωτερικές συγκρούσεις και φωτίζουν την πολυφωνία που κατοικεί μέσα στον Πενθέα. Μέσα στον κάθε Πενθέα.

Στην Δραματουργική και σκηνοθετική μου διαδικασία αφού αναδυθεί το εκάστοτε συλλογικό ζητούμενο, παρατηρώ και εμβαθύνω τόσο όσο χρειάζεται η στιγμή για να ανακαλύψω την πιθανή σύνδεση του ατόμου με τον ρόλο. Αφουγκράζομαι τις δυναμικές της ομάδας και αναθέτω τους ρόλους σε αυτούς που είναι «έτοιμοι» να τους παίξουν. Μετά έρχεται η διαδικασία ανάπτυξης του ατόμου/ηθοποιού μέσα από τον ρόλο. Μια διαδικασία συνεχούς εξέλιξης που στην σκηνική εργασία είναι αναγκαία , αφού μεταλλάσει και το τελικό αποτέλεσμα. Ένα έργο που αναπνέει μαζί με τους ηθοποιούς και τους θεατές.

​​​​​​​